Op 8 januari
Ontving ik een e-mail uit Amerika die het verloop van mijn jaar, en daarmee mijn leven, zou veranderen.
Dit was de e-mail die ik ontving:
Ja, je leest het goed.
Ik, een Nederlandse nobody, ben geselecteerd om dit jaar mee te doen aan de Leadville 100, ’the race acrossthesky’, zoals ze het zelf zeggen.
Het kwam als een grote verrassing.
Ik schreeuwde en huilde. Mijn partner deed dat ook, maar niet van vreugde—eerder uit bezorgdheid en waarschijnlijk ook omdat hij al wist wat ik zou gaan doen. Een paar maanden later zegde ik mijn baan en appartement in Nederland op.
Dit jaar ga ik all-in on myself.
Leadville 100 gaf me de moed om te zeggen: Ja, ik ga het wéér doen. Mijn spullen pakken, alles achter me laten en mijn hart en dromen volgen. Want hoe ga ik in hemelsnaam trainen voor een race op grote hoogte in het vlakke Nederland?
Precies, dat is niet mogelijk. Dus, als ik mezelf en mijn dromen serieus wil nemen, is het tijd voor serieuze stappen. En dat vraagt ongekende moed. Ook al heb ik eerder met dit bijltje gehakt, iedere keer blijft het moeilijk. En één les kan ik hier alvast met je delen:
Hoe langer je op één plek blijft, des te moeilijker het is om weer in beweging te komen.
En begrijp me niet verkeerd, hier zit geen oordeel in. Sommige mensen kiezen ervoor om langer op één plek te blijven. Ook is onze maatschappij erop ingericht om je op één plek te houden met jaarcontracten voor huren en hypotheekrenteaftrek om een huis te kopen. Veel mensen vinden dat fijn. Zekerheid. Een thuis. Ik niet.
Ik heb nomadebloed in mij.
Ik ben het gelukkigst als ik reis, als ik me in andere culturen begeef. Want ik zie het leven als één grote spirituele reis. Daarom houd ik zo van de marathonafstand en alles wat daar voorbijgaat. Het is een reis. Een reis door de wereld en een reis naar jezelf.
Leadville 100: the race across the sky
De “Race AcrosstheSky” werd voor het eerst gehouden in 1983 en is gecreëerd door Ken Chlouber, een lokale mijnwerker die aandacht wilde trekken en een inkomen wilde creëren voor het stadje Leadville na de sluiting van de Climax Mine. In 1983 trotseerden 45 standvastige hardlopers 100 mijl door het hooggelegen, extreme terrein van de RockyMountains, startend op 3.000 meter, klimmend naar 3.800 meter en zich een weg banend in de wereldgeschiedenis van uithoudingsvermogen. De race moet binnen een zeer krappe 30 uur voltooid worden. Kom je later aan, dan resulteert dat in een officiële DNF, didnot finish.
Vandaag de dag is de Leadville 100 een van de oudste en meest legendarische uithoudingsloopwedstrijden ter wereld—met niet één, maar twee beklimmingen op het kritieke punt van het parcours: Hope Pass op 3.800 meter. Elk jaar maken een select aantal (800 deelnemers) standvastige, moedige en vastberaden hardlopers de pelgrimstocht naar Cloud City om de ‘Race AcrosstheSky’ te lopen en hun kans te wagen om deel uit te maken van de Leadville-familie. Minder dan de helft haalt de finishlijn; vorig jaar slechts 350 deelnemers van de 800. En daar, aan het einde van de finishlijn, staan meneer Chlouber en zijn vrouw om elke deelnemer die het haalt te omhelzen en hen welkom te heten bij de Leadville-familie.
Thuis is waar je hart naar verlangt
Thuis is voor mij niet waar je bent geboren, maar waar je hoort te zijn, waar je hart naar verlangt. Nederland is niet mijn thuis, mijn thuis is in de wereld en ik wil zien hoever ik mezelf kan pushen en hoever ik kan komen. Ga ik het halen?De kansen zijn tegen mij, maar ik ga mijn uiterste best doen. Want deze race gaat over zoveel meer dan de 160 kilometer die je moet afleggen.
Deze race legt bloot wie je bent. Het test je fysieke, mentale en spirituele grenzen.
Zoals Jim Walmsley, een professionele ultrarunner en winnaar van de prestigieuze UTMB (Ultratrail du Mont Blanc) zo mooi zegt: “100 mijl is niet door een mens te overwinnen. Het wordt overwonnen door de menselijke ziel. En je moet de zielbenutten om het doel te bereiken.”
Het is dit waar het mij om te doen is, het leren beheersen van je ziel, je geest, je lichaam. Wanneer alles uiteenvalt, heb je dan de kracht om de volgende stap te zetten?
Ik ben bereid dit avontuur aan te gaan en eerlijk gezegd, het is irrelevant of ik het haal of niet. Want Leadville is niet mijn eindbestemming, het is een tussenstop op mijn spirituele reis die ik volop ben begonnen en die nog lang niet ten einde is.
Volg dit avontuur. Ik ben op YouTube een serie gestart waarin ik mijn innerlijke reis met je deel. Want dit is niet zomaar trainen, dit is een reis van zelfontdekking.
0 reacties